Osoby w podeszłym wieku mają czasem dość irytującą skłonność do krytykowania poczynań młodych. Oglądając telewizję, czytając gazety wzdychają nad upadkiem moralności, kultury, dobrych obyczajów. Słychać przy tym klasyczne już “za moich czasów...” No właśnie! Można by zastanawiać się, jak wyglądał świat pięćdziesiąt czy nawet sto lat temu pod kątem poszanowania ludzkiej godności, praw i pod względem zachowań społecznie i moralnie nieakceptowalnych. Czy na przykład w okresie tak wielbionej sentymentem II Rzeczypospolitej gwałty, molestowanie i wykorzystywanie seksualne były czymś równie powszechnym jak dzisiaj? Jak wyglądało podejście do tych spraw ówczesnego społeczenstwa? Jak na przykład wyglądał temat gwałtu w przedwojennej Polsce? Bo przecież powszechnie wiadomo, że to kobieta była niegdyś nagminnie obwiniana o kuszenie i przyzwolenie na akt seksualnej przemocy. Musiała udowodnić to, że jej opór był ciągły, nieudawany i zaciekły. A, co z kwestią molestowania dzieci? To nieprawdopodobne! Bo przecież świadectwa dzieci są dla znawców bezwartościowe. Pewnie coś im się wydawało, może to sobie wymyśliły Wiadomo, jak bujna jest wyobraźnia dziecka. A co z obmacywaniem, wykorzystywaniem seksualnym w pracy? Co ze zboczeniami, dewiacjami itp.? Przecież za starych dobrych czasów nawet całusa w kinie ciężko było uświadczyć. Takie poprawne, bogobojne było wówczas społeczeństwo. Niektórzy mogliby mieć wątpliwości, czy warto takie sprawy rozgrzebywać. Może lepiej zachować mit o absolutnej poprawności wcześniejszych pokoleń? Kamil Janicki sądzi, że jest dokładnie odwrotnie. Rolą historyka jest obnażanie prawdy jakakolwiek by ona nie była. A tutaj mamy do czynienia z obłudą i hipokryzją na ogromną skalę. Niewybaczalne z punktu widzenia jednostki zachowania tuszowane były przez mieszczańską wstydliwość, przez stwierdzenia, że “o tym nie mówi się głośno”. Jak wyglądała rzeczywistość przekonacie się z kolejnej książki autora “Pierwszych Dam II Rzeczpospolitej” i “Epoki hipokryzji”. Lektura tej fascynującej książki jest wstrząsająca i nie pozostawia Czytelnika obojętnym na krzywdę tuszowaną przez okrutny chichot dziennikarskich hien epoki. Skąd więc tak powszechne idealizowanie naszych przodków? Z pewnością każdy kto zagłębi się w treść “Epoki milczenia” sam będzie musiał zmierzyć się z odpowiedzią na to pytanie.