Piąty tom historii Zofii i jej córki Kasi, których losy śledzimy od czasów II wojny światowej, opowiada losy rodziny w latach 60. i 70. „Życie, jakie by nie było, zawsze jest silniejsze od śmierci” – mówi Zofia do córki i to zdanie staje się myślą przewodnią ich dalszych losów. Niespokojny, pełen trudnych momentów dla Polski rok 1968 w sferze osobistej daje się bohaterkom we znaki. Kasia powoli leczy się z traumy. Praca, nowe podróże i zdarzenia przynoszą kolejne uśmiechy losu. W przaśnej peerelowskiej rzeczywistości, w trosce o przyszłość rodziny, Zofia coraz bardziej musi liczyć tylko na siebie, jednak wciąż docenia to, co życie może jeszcze podarować i co w nim najważniejsze. W lata siedemdziesiąte Kasia wchodzi z nadzieją, ale jak to się skończy, dowiemy się z tomu następnego, pod takim właśnie tytułem. Saga „Bez pożegnania” to napisana ujmującym, ciepłym językiem historia dwóch niezwykłych kobiet, matki i córki, na tle burzliwych dziejów Polski od roku 1939 do czasów współczesnych. Pomimo tragicznych zdarzeń, które były ich udziałem, udało im się zachować radość życia i rodzinne ciepło. Barbara Rybałtowska jako mała dziewczynka podczas II wojny światowej została wraz z matką wywieziona na Syberię, skąd przez Pakistan, Iran i Ugandę wróciła do Polski. Przeżycia te posłużyły za kanwę sagi, którą zaczęła pisać już w latach 60., zachęcona do tego przez samego Jana Brzechwę. Historia bohaterek sagi ściśle splata się z doświadczeniami Autorki, choć – jak podkreśla – nie jest to jej biografia, lecz opowieść literacka, bazująca również na losach innych Polaków. „To historia, która chwyta za serce i – jak powiedział reżyser »Nocy i dni« Jerzy Antczak – gotowy scenariusz filmowy”. Dziś, wobec toczącej się bezpośrednio za naszą wschodnią granicą wojny, nabiera nowego znaczenia, szczególnie że została opowiedziana przez świadka historii.