SOWA OPAC : Miejska Biblioteka Publiczna w Mysłowicach

Książka

W koszyku

oceń

Ziemia kłamstw / Anne B. Ragde ; przekład z języka norweskiego Ewa M.Bilińska. - Sopot : Smak Słowa, 2017. - 304 stron ; 21 cm.

(Saga rodziny Neshov / Anne B. Ragde ; 1)

Autor

Ragde Anne B. (1957- ). Autor Bilińska Ewa M. (1962- ). Tłumaczenie Biliński Witold. Tłumaczenie Ragde Anne B. (1957- ). Saga rodziny Neshov ;

Forma i typ

Książki Proza

Przynależność kulturowa

Literatura norweska

Temat

Relacje międzyludzkie Rodzina Tajemnica Trondheim (Norwegia)

Gatunek

Powieść obyczajowa Powieść psychologiczna Saga rodzinna

Powrót po latach, czwarty tom sagi o rodzinie Neshov Zawsze jest przebaczenie w zaskakujący sposób zaprasza nas do śledzenia losów bohaterów poprzednich tomów: Ziemi kłamstw, Raków pustelników i Na pastwiska zielone. Minęły trzy lata od kiedy Torunn opuściła Neshov, by szukać schronienia u Christera w lesie poza Oslo. Erlend i Krumme zostali zabieganymi ojcami z nowymi, znakomitymi widokami na przyszłość w Kopenhadze. Jednak znając życie - nie ma nic za darmo. Margido pojednał się ze swoim Bogiem, ale musi jednocześnie ponieść konsekwencje tego, że nowe czasy nastały także w branży pogrzebowej. Torunn skończyła czterdzieści lat i zaczęła dostrzegać, że nie ma dla niej przyszłości u notorycznie niewiernego kierowcy psich zaprzęgów. Ale jak potoczy się jej dalsze życie? Czy może liczyć na przebaczenie za zdradę rodziny Neshov? Zawsze jest przebaczenie jest czwartą książką w serii, której wcześniejsze tomy to: „Ziemia kłamstw”, „Raki pustelniki” i „Na pastwiska zielone”. W tej uczcie czytelniczej Anne B. Ragde w końcu powraca do Neshov. [lubimyczytac.pl]

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Filia nr 8

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. NORW. (1 egz.)

Strefa uwag:

Uwaga ogólna

Stanowi część 1 cyklu. część 2 pt.: Raki pustelniki, część 3 pt.: Na pastwiska zielone, część 4 pt.: Zawsze jest przebaczenie.

Recenzje:

4 częściowa saga norweska... ale nie uciekajcie od niej sugerując się "sagą" czyli pseudo naciąganym tasiemcem, który prowadzi donikąd. Absolutnie. Saga w tym przypadku może być anty-reklamą tych powieści, które są kunsztem same w sobie...
ZIEMIA KŁAMSTW to 1 część niebywałej przygody, na którą nie każdy da się porwać. Bo treść wesoła raczej nie jest, ale po kolei,...
Anna słabnie, zostaje w łóżku i leży. (...) Ma 80-lat i nigdy nie leżała cały dzień, ani kolejny, zawsze rytualnie robiła śniadania, parzyła kawę i jednocześnie sprawiła, że syn i mąż stali się całkiem zależni od niej. sami nie potrafili nic, nie wiedzieli gdzie co jest pochowane w szafkach kuchennych, ani jak się robić coś dobrego i prostego. maż siedziałby przy pełnym chlebaku i przepełnionej lodówce, a umarłby z głodu... I właśnie ta Anna pewnego dnia tak słaba ląduje w łóżku, by po kilku dniach trafić do szpitala i tu też umiera. Zostawia doroslego syna Tora, który potrafi zajmować się jedynie świniami i męża, biernego mieszkańca domu nie potrafiącego robić nic.
na pogrzeb zjeźdza rodzeństwo Tora - Erlend (homoseksualista od 12 lat nie mający z nikim z rodziny kontaktu), Margido (od 7 lat nie wstępujący do domu, organizator pogrzebów) oraz Torrun - córka Tora, która zna ojca z rozmów telefonicznych. Taki zlepek ludzi, którzy zawsze wolni od siebie i swojego towarzystwa nagle spotyka się i musi ze sobą udając średnią radość spędzić zgodnie czas. A jest to nad wyraz trudne, przerasta ich nawet. Ich wzajemne rozmowy są o niczym, unika się tematów, które bolą i od lat nie były poruszane, a które ich poróżniły. Nie patrzą na siebie jak rodzina, wprost przeciwnie, gardzą sobą w dziwny sposób, starają się, ale nic nie wychodzi, jest jeszcze gorzej, ich usmiechy to krzywe grymasy i pochylenia głowy dla łatwiejszego przetrwania tych wlokących się godzin.
jednak czas pogrzebu wypada po wigilii - trzeba pomyśleć o stole, posiłku, o wystroju i zgodzie. czy to aby nie zbyt wiele jak na jedną rodzinę? czy ten święty czas będzie azylem dla złośliwych zdań, które odejdą w niepamięć czy może jednak katalizator jednego słowa wyzwoli z każdego wulkan furii? dorośli ludzie, których życie niczego nie nauczyło. I ktorzy niczego nie chą się nauczyć. wolą tkwić w swoich formach, pewnych i bezpiecznych. wspólnie nie potrafią nic.
a szkoda, bo każdy ma jakiś dar, smykałkę, coś czego drugie nie ma. i zamiast wzajemnie się jakoś uzupełniać, czy kompensować stają się wrogami.
i każdego wypełnia gorycz, zbierana przez lata, trudna do połknięcia, wiecznie niestrawiona. każdego trzyma w ryzach gorycz tych utraconych dni, tych które nadejdą i wieczny problem z sobą samym. Gdzie iść? co robić? razem, czy po staremu?
wiele pytań i wiele pustki.
czytamy, włazimy w tą rodzinę i wraz z nią szukamy właściwego rozwiązania. Ale czy takie w ogóle istnieje?
teraz szybko czytam 2 część - nie mogę przestać mimo, że gorycz i we mnie puchnie....